Veelvoorkomende mythes over rouw

Er gaat niets boven verdriet. Het is ingewikkeld, rommelig en heel moeilijk uit te leggen aan iemand die het niet heeft meegemaakt. Het helpt niet dat er zoveel misvattingen zijn over hoe het een persoon beïnvloedt. Hier bekijken we de top vijf van meest voorkomende mythes over verdriet die moeten worden verdreven.

Verdriet betekent dat je je de hele tijd verdrietig voelt

Verdriet kan een groot deel van rouwen zijn. Je kunt veel huilen of je depressief voelen, maar dat is zeker niet de enige emotie die bij rouw hoort.

Als je iemand verliest van wie je houdt, kun je allerlei complexe emoties voelen. Woede, jaloezie, schuldgevoel, opluchting, spijt – dit zijn allemaal emoties die gepaard gaan met verdriet en die tegelijkertijd kunnen optreden. Geen wonder dat verdriet zo vermoeiend is.

Je hoeft alleen maar bezig te blijven

Voor sommige mensen kan bezig zijn met huishoudelijke taken of werk hen echt helpen om stabiliteit te vinden tijdens een sterfgeval. Pas echter op voor het advies om ‘gewoon bezig te blijven’ of ‘iets te zoeken om jezelf af te leiden’, aangezien het negeren van krachtige emoties ze zelden doet verdwijnen. Tijdens de uitvaart heb je eerst geen tijd om te rouwen omdat er veel geregeld moet worden. Om dit te laten doen is er een uitvaartverzekering of levensverzekering nodig zodat je met rouwen kunt starten. Bekijk alle levensverzekeringen.

Als je moet zitten en nadenken over je verlies, als je alleen moeten zijn en huilen, dit is absoluut normaal en oké. Zet jezelf niet onder druk om te blijven werken op alle uren dat je wakker bent om die gevoelens van verdriet op afstand te houden – dat zou het op de lange termijn zelfs erger kunnen maken.

Het is gemakkelijker als de persoon bejaard was

Mensen die nooit een nabestaanden hebben gehad, denken vaak dat als iemand ‘een goed leven heeft geleid’ het gemakkelijker moet zijn om hem te verliezen. Logischerwijs is het niet zo triest omdat ze een lang en gelukkig leven hebben gehad met volop kansen om het leven ten volle te leven.

Maar verdriet is helemaal niet logisch of redelijk. Ook al weet je dat ze een goed leven hebben gehad, er is geen garantie dat je pijn minder zal zijn – en dat is oké. Laat niemand je vertellen dat je niet zou moeten treuren, of niet zo veel zou moeten treuren. Er is op dit moment geen juiste manier van voelen.

Verdriet gaat in fasen

Veel mensen verwijzen naar de vijf rouwfasen van Dr. Elizabeth Kubler-Ross als ze het hebben over een sterfgeval. Maar wat ze vaak niet begrijpen, is dat deze fasen op geen enkele manier een reeks regels of betrouwbare tijdlijn van verdriet zijn, en Kubler Ross heeft nooit de bedoeling gehad dat ze op deze manier zouden worden gebruikt.

Iedereen is anders. en je kunt nooit voorspellen hoe het jou of iemand die je kent zal beïnvloeden. Hoewel je bepaalde emoties kunt ervaren die lijken op de emoties die in de vijf fasen zijn besproken, zul je ze waarschijnlijk niet op volgorde doorlopen. Je kunt erin en eruit springen, fasen missen, terugkeren naar eerdere fasen of bepaalde fasen helemaal niet meemaken.

Verdriet heeft een tijdslimiet

“Dat was twee jaar geleden. Ben je er nog niet overheen?” Helaas komen dit soort opmerkingen nog steeds te vaak voor als mensen een dierbare hebben verloren. Soms begrijpen mensen gewoon niet dat verdriet niet met de tijd verdwijnt – je leert er gewoon mee om te gaan.

Het is normaal om lang na de begrafenis nog steeds verdriet te hebben. Zelfs 10, 20 of 30 jaar na het overlijden van een dierbare kun je momenten hebben waarop het verdriet en het verlangen terugkomt. Je zult die speciale persoon en wat ze voor je betekenden nooit vergeten en dat betekent dat mensen geen tijd mogen verwachten om alle wonden te helen.